Postaw na rodzinę

Autor: 07 Kwiecień 2011 przeczytasz w ok. 7 min.

REKLAMA pozbądź się reklam - przejdź na PREMIUM

(0) | Czytano:
5,529 razy | przeczytasz w ok. 7 min.

Miejski Ośrodek Profilaktyki i Pomocy Rodzinie jest inicjatorem i koordynatorem Ogólnopolskiej Kampanii „Postaw na rodzinę” organizowanej przez Krakowską Akademię Profilaktyki. Kampania ta wpisuje się w nurt profilaktyki pozytywnej bazującej na wiedzy o głównych czynnikach chroniących, jej adresatami są przede wszystkim rodzice, nauczyciele i uczniowie.

R E K L A M A

0
Czytano:
5,529 razy

Udostępnij

Z O B A C ZK O N I E C Z N I E

Tragiczny wypadek. Śmierć poniosła rowerzystka!

Stawianie na rodzinę to najlepsza profilaktyka. Badania naukowe udowodniły, że inwestowanie w relacje rodzinne obniża ryzyko sięgania przez dzieci po alkohol, narkotyki czy dopalacze.

Więź z rodzicami, a także innymi członkami rodziny, stanowi najważniejszy czynnik chroniący przed niebezpiecznymi eksperymentami i raniącymi doświadczeniami.

Jeżeli między rodzicami a dzieckiem panują bardzo dobre stosunki, oparte na zaufaniu, wzajemnym poszanowaniu oraz autorytecie i dziecko wie, jakich zachowań oczekują od niego rodzice, wówczas stanowi to bardzo silny fundament do podejmowania decyzji chroniących i nieulegania presji rówieśniczej.

Jeśli więc o bezpieczeństwie i zdrowym rozwoju naszych dzieci decyduje silna więź z rodzicami, kluczowym pytaniem staje się to, jak możemy ją wytworzyć i wzmacniać? Odpowiedzią oczywiście jest miłość. Ale i granice. Kochaj i wymagaj – tak brzmi recepta podana przez Thomasa Gordona w jego formule wychowania bez porażek.

6 zasad pozytywnego wychowania to plan drogi prowadzącej do zbudowania silnej więzi między rodzicami i dzieckiem. Ten plan obejmuje:

• akceptację - dzieci powinny wiedzieć, że mama i tata kochają je bez względu na to, co zrobią, co powiedzą czy jak się zachowają. Niezależnie od tego jakie popełnią błędy i jakich doznają niepowodzeń. Taka bezwarunkowa akceptacja jest ideałem, do którego należy dążyć. Dzieci, które są w taki właśnie sposób akceptowane przez rodziców, czują się bezpieczne. Znają własną wartość i wiedzą, że zależy ona nie od ich sukcesów czy wyników, a jedynie od faktu istnienia. Budujemy poczucie wartości dziecka, okazując, że jest cenne dla nas zawsze i wszędzie. Akceptacja jest najdonioślejszym elementem, gdyż rozwija poczucie bezpieczeństwa, które potem skłania dziecko do uległości i szczerości, tworząc więzy zaufania z rodzicami.

• docenianie to mówić: „Jesteś dla mnie kimś ważnym”. Docenianie dodaje dziecku poczucia ważności. „Muszę naprawdę coś znaczyć, skoro mama i tata są ze mnie dumni.” Warto więc dziecko chwalić jak najczęściej, obdarzać je komplementami, dodawać otuchy. Koncentrowanie się na pozytywach dziecka, daje znacznie lepsze rezultaty, niż ciągłe korygowanie, strofowanie i karcenie za złe zachowania. Doceniać dziecko to wyszukiwać w nim to, co dobre i wartościowe. Jeśli często stosujemy taki „wykrywacz dobra” w dziecku rozwija się przekonanie – „Jestem OK, jestem wartościowy”. Kiedy zauważamy i chwalimy dziecko za właściwe działania, to w atmosferze pozytywnej torujemy drogę do dyscypliny. Dewiza rodziców powinna więc brzmieć: „Staraj się przyłapać swoje dziecko na tym, co robi dobrze”. Dzieci z natury rzeczy mogą popełniać błędy i robić coś źle, gdyż dopiero uczą się zachowań społecznych. Jeśli skupimy się na ciągłym poprawianiu i karaniu, umknie nam to, co dobre. Pochwała zachęca do pożądanych zachowań, więc i okazji do karcenia robi się znacznie mniej. Warto zwracać uwagę nie tylko na osiągnięcia dziecka, ale przede wszystkim na jego starania. Ma to znaczenie zwłaszcza w odniesieniu do wyników szkolnych. Dla jednego dziecka trójka może być trudniejsza do osiągnięcia niż piątka dla jego kolegi. Warto więc dostrzec i docenić włożoną pracę i wysiłek, a nie tylko efekt.

• okazywanie uczuć to mówienie im: „Jesteście kochani”. Dzieciom należy jak najczęściej okazywać uczucia. Należy je przytulać, a także mówić wprost, że się je kocha. Dzieci są spragnione takiego przejawu uczuć ze strony rodziców. Często zdarza się, że w miarę dorastania dzieci zachowują się tak, jakby już tego nie pragnęły. Tak naprawdę pragnienie odczuwania czułości nie zmienia się, zmieniają się tylko formy wyrazu lub okoliczności. Starsze dzieci także potrzebują od swoich rodziców okazywania uczuć. Trzeba tylko znaleźć właściwe miejsce, moment czy sposób. Daje im to poczucie bycia kochanymi, co z kolei podnosi pewność niezbędną do zbudowania właściwych relacji z ludźmi poza rodziną.

• dostępność – być dostępnym to mówić: „Jesteś dla mnie najważniejszy”. Czy możemy okazywać dzieciom akceptację, uznanie czy nasze uczucia, jeśli fizycznie nas przy nich nie ma? W dzisiejszych czasach, tak bardzo zapracowanych i zabieganych, zwykliśmy podkreślać, iż najważniejsza jest jakość czasu spędzonego z dziećmi. A jednak nic nie zastąpi nam jego ilości. Jeśli nie jesteśmy dostępni dla dzieci, gdy nas bardzo potrzebują, to czyż nie przekazujemy im, że co prawda są dla nas ważne, ale nasza praca, zakupy, sprzątanie, gotowanie, są znacznie ważniejsze? Kiedy nie pracujemy, teoretycznie jesteśmy dostępni dla dzieci przez całą dobę. Jednak zdarzało się, że dzieci przychodzą do nas, chcąc coś pokazać czy o coś zapytać, a my odpowiadamy: „Nie teraz, jestem zajęty” „Nie teraz, odkurzam, prasuję, sprzątam”. Jednak warto na chwilę przerwać to co robimy i skupić uwagę na dziecku i jego potrzebach. Zazwyczaj zajmuje to tylko kilka minut i możemy wrócić do swoich czynności. Dzięki temu nasze dzieci są bogatsze o kolejne doświadczenie, że są dla rodziców najważniejsze na świecie. Poświęcanie czasu dzieciom rozwija w nich bowiem poczucie ważności.

• obliczalność oznacza chęć i umiejętność rozliczania się ze swoich działań, wyjaśniania i odpowiedzialności za swoje czyny. Taka postawa zapewnia dziecku poczucie samokontroli. Wpajając naszym dzieciom obliczalność, ćwiczymy je równocześnie w odpowiedzialności i posłuszeństwie. Dzieci uczą się obliczalności od rodziców, obserwując i naśladując ich zachowania. Rodzicom nigdy nie uda się oszukać dzieci. Są one świetnymi obserwatorami. Jeśli rodzice zaczną stosować zasadę: „Nie rób tego co ja robię, rób to, co ja mówię”, bardzo szybko zostaną obnażeni i rozszyfrowani, a zasada zostanie odrzucona.

• autorytet - mówiąc o autorytecie, należy zwrócić uwagę, iż możemy mieć do czynienia z różnymi jego przejawami. Autorytetem – przywództwem, możemy posługiwać się na wiele sposobów, a wśród nich możemy wymienić autokratyczny i względny styl. Rodzice o autokratycznym autorytecie uważają, że wszystko musi być tak, jak sobie życzą, bo do nich należy władza. Opierają się na literze prawa. Muszą kontrolować, dominować i manipulować. Dzieci mają funkcjonować jak marionetki poruszające się za pomocą sterowanych nitek. Rodzice o autorytecie względnym mówią do dziecka: „Spójrzmy na różne możliwości… Pragnę dla ciebie jak najlepiej. Dlatego uważam, że to będzie najlepsze rozwiązanie.” Rodzice o autorytecie typu względnego kierują się nie tyle literą, co duchem prawa. Tacy rodzice ustalają wzorce do naśladowania i sami ich przestrzegają. Dzieci widzą ograniczenia i mają w obrębie tych ograniczeń swobodę wyboru. Autorytet oparty na akceptacji zapewnia dzieciom samodzielność podejmowania decyzji, umożliwia prawidłowy wybór zachowań i wyrażanie swoich poglądów. Autorytet okazywany z miłością nakreśla ramy dla właściwych wyborów oraz rozwija umiejętność podejmowania decyzji.

Kampania została zainaugurowana podczas spotkania z pedagogami szkół podstawowych i szkół gimnazjalnych, które odbyło się w siedzibie Miejskiego Ośrodka Profilaktyki i Pomocy Rodzinie.

W ramach akcji Miejski Ośrodek Profilaktyki i Pomocy Rodzinie ogłosił konkurs plastyczny i literacki skierowany do uczniów szkół podstawowych i gimnazjalnych pod hasłem „Rodzina najcieplejsze miejsce pod słońcem”.

Regulaminy konkursów na stronie: www.mopipr.kolo.bipst.pl

Monika Pelc-Puszczyk
Miejski Ośrodek Profilaktyki i Pomocy Rodzinie w Kole