Jeżeli uważasz, że poniższy komentarz powinien zostać usunięty, wypełnij formularz

Panie Krzysztofie - pozwoli Pan, że zadedykuję Panu fragment wiersza Adama Asnyka, zanim wystąpi Pan z kolejną \"wystrzałową\" inicjatywą niech go Pan sobie przeczyta i pomyśli i pomyśli i pomyśli - bardzo o to proszę: Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów, Choć rozproszycie legendowy mrok, Choć mgłę urojeń zedrzecie z błękitów, Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów, Lecz dalej sięgnie ich wzrok. Każda epoka ma swe własne cele I zapomina o wczorajszych snach... Nieście więc wiedzy pochodnię na czele I nowy udział bierzcie w wieków dziele, Przyszłości podnoście gmach! Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy, Choć macie sami doskonalsze wznieść; Na nich się jeszcze święty ogień żarzy, I miłość ludzka stoi tam na straży, I wy winniście im cześć!