Na terenie Nadleśnictwa Koło miało miejsce niecodzienne odkrycie - zaobserwowano białego daniela (albinosa). Taki przypadek wzbudza zainteresowanie nie tylko lokalnych miłośników natury, ale także ekspertów w dziedzinie zoologii. Jak zachowanie zwierzęcia w jego naturalnym środowisku może wpłynąć na jego ochronę, jakie są przyczyny albinizmu oraz co wyróżnia daniela jako gatunek, opowiada nasz artykuł.
Zgodnie z opublikowanym na profilu Facebookowym Nadleśnictwa Koło postem, albinizm jest genetyczną cechą, która wpływa na produkcję melaniny – pigmentu odpowiedzialnego za kolor skóry, włosów i oczu. Niska ilość melaniny lub jej brak prowadzi do wystąpienia jasnego lub białego futra. Charakterystyczną cechą albinosów są także różowe lub czerwone oczy. Z kolei melanizm to zjawisko odwrotne, które skutkuje ciemnym zabarwieniem ciała daniela. Obie mutacje są rzadkie, a ich wystąpienie w naturze budzi szczególne zainteresowanie.
Daniel zwyczajny (Dama dama) to ssak należący do rodziny jeleniowatych. Jego rodowód sięga Azji Mniejszej, skąd został sprowadzony przez Fenicjan i później Rzymian do obszarów śródziemnomorskich. W Polsce nie jest to gatunek rodzimy, lecz został introdukowany od XIII wieku, zyskał popularność w wielu regionach, szczególnie w zachodnich obszarach kraju.
Daniel charakteryzuje się mniejszymi rozmiarami aniżeli jeleń szlachetny, osiągając długość ciała od 130 do 150 cm oraz wysokość w kłębie ok. 105 cm. Wagi samców (byków) wahają się od 65 do 80 kg, a samic (łań) od 30 do 50 kg. Często występującym wariantem szaty daniela jest rudobrązowe ubarwienie, ozdobione białymi plamami. Warto zaznaczyć, że podczas zimy futro zmienia kolor na szaro, co jest tzw. szatą zimową. Oprócz tego, wyróżniamy warianty melanistyczne (ciemnoszare) i leucystyczne (prawie białe), mylone często z albinizmem.
Zgodnie z informacjami udostępnionymi przez Nadleśnictwo Koło, obserwacje białego daniela wzbudziły szerokie zainteresowanie wśród lokalnej społeczności. Wielu naszych czytelników zgłaszało, że miało możliwość zaobserwowania tego osobnika w jego naturalnym środowisku. Jednak władze leśnictwa zdecydowały się nie ujawniać dokładnej lokalizacji, aby zapewnić zwierzęciu spokój i bezpieczeństwo.
Warto podkreślić, że obserwacja tak rzadkiego okazuje się kluczowa dla badań nad różnorodnością biologiczną oraz genetyką zwierząt. Każdy przypadek albinizmu czy melanizmu dostarcza cennych informacji na temat występowania mutacji genetycznych w populacjach dzikich zwierząt. Ponadto, w kontekście ochrony środowiska, ważne jest, aby takie osobniki miały szansę na przetrwanie i normalne funkcjonowanie w przyrodzie, co może być zagrożone przez czynniki zewnętrzne.