27 września 2024 r. w Rwandzie potwierdzono ognisko epidemiczne gorączki krwotocznej Marburg. Choroba ta dotknęła kilka dystryktów, w tym stolicę kraju – Kigali, oraz regiony graniczące z Demokratyczną Republiką Konga, Ugandą i Tanzanią. W związku z tym osoby planujące podróże do tych rejonów powinny zachować szczególną ostrożność, przestrzegając zasad ochrony zdrowia.
Wirus Marburg, odkryty w 1967 roku, przenoszony jest przez dzikie zwierzęta afrykańskie, takie jak nietoperze, małpy i gryzonie. Do zakażeń dochodzi przez kontakt z krwią lub płynami ustrojowymi zakażonych osób, a także poprzez kontakt z powierzchniami zanieczyszczonymi materiałami biologicznymi pochodzącymi od chorych. Należy podkreślić, że wirus nie przenosi się drogą kropelkową, a osoby bezobjawowe nie są źródłem zakażenia.
Gorączka Marburg ma okres inkubacji trwający od 2 do 21 dni, średnio od 5 do 10 dni. Początkowe objawy przypominają grypę, obejmując wysoką gorączkę, silny ból głowy, dreszcze i ogólne złe samopoczucie. W ciągu kilku dni objawy nasilają się, prowadząc do dolegliwości żołądkowo-jelitowych, takich jak wymioty, biegunka i ból brzucha. W ciężkich przypadkach może dojść do krwawień z narządów i rozwoju wysypki. Warto zaznaczyć, że obecnie nie istnieje skuteczna szczepionka ani leczenie przyczynowe tej choroby.
Podróżni udający się do Rwandy oraz regionów objętych epidemią powinni podjąć szereg środków ostrożności:
W związku z podróżami do regionów objętych epidemią, odnotowano kilka przypadków podejrzeń zakażeń wirusem Marburg u osób powracających do krajów Unii Europejskiej, takich jak Belgia czy Niemcy. Na szczęście po przeprowadzeniu badań zakażenie zostało wykluczone. Mimo to, osoby pracujące lub podróżujące do Rwandy oraz innych krajów objętych epidemią, powinny przestrzegać powyższych zaleceń, aby chronić swoje zdrowie.
Gorączka Marburg stanowi poważne zagrożenie, dlatego zaleca się ścisłe stosowanie zasad higieny oraz unikanie niepotrzebnego ryzyka, zwłaszcza w krajach, gdzie pojawiły się ogniska choroby.