Pola Negri - polska gwiazda Hollywood

Na wernisażu (27.10.) obecni byli krewni matki Poli - rodzina Kiełczewskich z Brdowa.

Z folderu towarzyszącego wystawie, w którym wykorzystano tekst Dariusza Racinowskiego - "Pobyt w Brdowie okazał się dla mnie najlepszym lekarstwem. Brdowskie korzenie i ślady Poli Negri", 2016, s. 140.:

Barbara Apolonia Chałupiec, wielka gwiazda kina niemego, urodziła się 3 stycznia 1897 roku w Lipnie (woj. kujawsko-pomorskie). Matką jej była Eleonora z domu Kiełczewska, urodzona i wychowana w Brdowie (pow. kolski, woj. wielkopolskie), w rodzinie od pokoleń związanej z tą miejscowością, a ojcem Jerzy Chałupiec, Słowak z pochodzenia. Po aresztowaniu ojca i osadzeniu na Pawiaku w Warszawie, matka z córką przeprowadziły się do tego miasta. Życie Poli i jej matki Eleonory w Warszawie nie należało do łatwych. Ocierało się wręcz o ubóstwo, czego przykładem było małe mieszkanko na poddaszu. Po długich namowach matka zgodziła się, żeby Pola rozpoczęła naukę w Szkole Baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Uczęszczała do niej w latach 1906-1910. Zadebiutowała na scenie w 1908 roku, w balecie „Jezioro Łabędzie” Piotra Czajkowskiego. Została zauważona przez publiczność i krytyków. Początek suchot zniszczył jej marzenia o balecie. Będąc na kuracji w Zakopanem, przeczytała wiersze włoskiej poetki Ady Negri w tłumaczeniu Marii Konopnickiej. Poruszona twórczością i życiem poetki, postanowiła przyjąć pseudonim „Pola Negri” oraz poświęcić się aktorstwu. Zadebiutowała 1 września 1912 roku rolą Anieli w „Ślubach panieńskich” Aleksandra Fredry. Krytycy, dostrzegli w piętnastoletniej aktorce wielki talent, urodę i ekspresję. Pod koniec grudnia 1914 roku Negri zadebiutowała w polskim filmie „Niewolnica zmysłów”. 1927 Obraz okazał się wielkim sukcesem i stał się początkiem jej filmowej kariery. W 1917 roku Negri wyjechała do Berlina na zaproszenie Maxa Reinhardta, pracującego w Deutsches Theater. Zagrała tam w pantomimie „Sumurun”. W następnym roku zaprezentowała się w filmie „Oczy Mumii Ma” wyreżyserowanym przez Ernsta Lubitscha w niemieckiej wytwórni filmowej UFA. Film ten jak i kolejne „Carmen”, „Mania” przyniosły aktorce rozgłos i sławę w Europie. W 1922 roku przyjechała do Hollywood jako europejska gwiazda filmu niemego. W Ameryce zadebiutowała filmem „Bella Donna”, który ugruntował jej sławę. Kolejne amerykańskie produkcje były dobrze przyjmowane przez krytyków i widzów. Pierwszy jej film dźwiękowy „Na rozkaz kobiety”, nakręcony w 1932 roku, okazał się sukcesem. W latach 1934-1938 zagrała w ośmiu filmach europejskich. Zrealizowany w 1935 roku film „Mazur” stał się przebojem w USA i Europie. Niski i wibrujący głos aktorki został wykorzystany w filmach dźwiękowych. Piosenka ”Paradise” w wykonaniu Poli Negri stała się światowym szlagierem. Piosenki z filmów „Mazur” oraz „Tango Notturno”, zarejestrowane na płytach winylowych, zostały przebojami w Europie i USA. Ostatni obraz z udziałem Poli Negri „Księżycowe prządki” nakręcony został w 1964 roku. Aktorka przeżyła dwa nieudane związki małżeńskie. Pierwszy zawarła w 1919 roku z Eugeniuszem hrabią Dąmbskim w Sosnowcu. Zakończył się w 1922 roku rozwodem. Drugi raz wyszła za mąż za gruzińskiego księcia Sergiusza Mdivaniego w roku. Związek został przerwany rozwodem w 1931 roku. Amerykańska i europejska prasa rozpisywała się na temat romansów Poli Negri m.in. z Charlie Chaplinem czy Rudolfem Valentino. Aktorka zmarła 1 sierpnia 1987 roku w San Antonio w USA. Pochowana została obok matki na cmentarzu katolickim w Los Angeles.

Wystawa, którą można oglądać do 24 listopada br., w godzinach otwarcia PiMBP, prezentuje książki; czasopisma polskie i obce z okresu międzywojennego, zawierające teksty, wywiady oraz zdjęcia aktorki; plakaty, albumy, programy kinowe, nuty piosenek, płyta winylowa, fotosy i zdjęcia polskiej aktorki. Można również zobaczyć współczesne gadżety z podobizną Poli Negri.