Jeżeli uważasz, że poniższy komentarz powinien zostać usunięty, wypełnij formularz

Drodzy czytelnicy i mieszkańcy Kola. Od jakiegoś czasu obserwuję poczynania dwóch instytucji kulturalnych naszego miasta i zauważam jakieś dziwne zjawisko. Jeżeli w MDK rozszerzył się zakres działania rozwijający zainteresowania różnych grup wiekowych, to kolskie Muzeum, „Muzeum” staje się już tylko z nazwy. Może ja mam błędne wyobrażenie czym jest jednostka muzealna, ale to co proponuje się teraz to dublowanie inicjatyw MDK tylko po drugiej stronie Warty. Dlaczego Koło nie może mieć Muzeum z prawdziwego zdarzenia, skromnego bo taki posiada lokal, ale Muzeum z eksponatami zgromadzonymi z naszej kolskiej ziemi. Dlaczego ktoś wymyślił sobie, że w muzeum muszą być wystawy, a kolejni zarządzający ściągają gotowce nie zawsze związanych z historią. Przecież malarstwo, rzeźba czy rękodzieło świetnie prezentowało by się w Domu Kultury w galeriach, które są do tego przystosowane. Dlaczego szuka się ludzi do zajęć plastycznych z dziećmi jeżeli tacy już są w MDK, a nie zatrudni się osoby, która poprowadzi zajęcia z historii naszego regionu. Kolskie Muzeum stało się obecnie magazynem muzealiów, których poza kilkoma osobami nikt nie widział. Przecież te zbiory to nasze dobro, którym powinniśmy się chlubić. Przyjeżdżają znajomi ,rodziny chciało by się zabrać ich na spacer, pokazać trochę historii naszego miasta i nie ma gdzie, bo Muzeum Technik Ceramicznych jest tylko Muzeum z nazwy. Ja sam mam wielu znajomych którzy wyszukują dla mnie w Polsce przedmioty z kolskiego fajansu i od pół roku obiecuję im zwiedzanie wystawy w Ratuszu. Trochę się zbulwersowałem obecną sytuacją, ale osobie mocno związanej z Kołem i jego historią jest mi niezmiernie przykro jak patrzę na brak profesjonalizmu w działaniach na rzecz kultywowania lokalnej historii i dziedzictwa naszej małej ojczyzny. A na konie przytoczę motto które towarzyszy mi od ponad trzydziestu lat \"Aby człowiek wiedział dokąd idzie, musi wiedzieć skąd przychodzi. Naród bez historii błądzi jak człowiek bez pamięci\" Piotr Śniegocki