W tym artykule chcielibyśmy porwać Was w niezwykłą podróż po wyjątkowych miejscach gminy Kłodawa. Bierzcie rower i w drogę!
Kłodawa położona jest w centralnej części Polski. Została zaliczona do powiatu kolskiego, wchodzącego w skład województwa wielkopolskiego. Usytuowana jest po środku drogi z Poznania do Warszawy, przy międzynarodowej trasie Paryż – Moskwa (drodze krajowej nr 2/E30) oraz węźle dróg 271/474, w odległości kilkunastu kilometrów od autostrady Zachód - Wschód. Także doskonałe jest jej położenie biorąc pod uwagę transport kolejowy. Dogodna komunikacja umożliwia bezpośrednie połączenia z wieloma miastami kraju oraz ośrodkami na Zachodzie i Wschodzie Europy. Teren gminy należy do Wysoczyzny Kłodawskiej, obejmującej następujące subregiony: Równinę Kęcerzyńską, Przedeczańską, Kłodawską i Basen Rgielewki. Kłodawa jest miastem regionu atrakcyjnego pod względem gospodarczym łączącym bogactwa naturalne z glebami o dużych walorach bonitacyjnych. Największym zakładem funkcjonującym na terenie miasta jest Kopalnia Soli „Kłodawa” eksploatująca sól kamienną tradycyjną metodą górniczą, która pozwala w pełni zachować naturalne walory soli.
Ponad 2,5 godzinny program zwiedzania obejmuje prelekcję dotyczącą historii powstania złóż kłodawskich oraz zastosowania soli, zjazd klatką na poziom 600 metrów pod powierzchnią ziemi oraz przejście wyrobiskami korytarzowymi do podziemnej kaplicy św. Kingi.
Szlak wycieczkowy przebiega pośród pokładów unikatowej, liczącej ponad 200 mln lat, soli różowej. W Europie taka sól wydobywana jest tylko w Kłodawie.
Jak podaje oficjalna strona Kopalni:
Czas zwiedzania: około 2,5 godz
Z uwagi na fakt iż Kopalnia Soli „KŁODAWA” S.A. jest czynnym zakładem górniczym, turyści przyjeżdżający na zwiedzanie Kłodawskiej Podziemnej Trasy Turystycznej zbierają się w Biurze Onsługi Ruchu Turystycznego na 15-30 minut przed planowaną godziną zwiedzania. Na 15 minut przed planowanym zwiedzaniem przewodnik odbiera grupę. Nie stawienie się w wyznaczonym czasie uniemożliwia realizację usługi turystycznej bez prawa do zwrotu należności za bilet.
https://www.traseo.pl/trasa/szlak-nadwarcianski-konin-kolo
Rejestr zabytków miasta i gminy Kłodawa został sporządzony przez Konserwatora Wojewódzkiego w Koninie i liczy 34 pozycje ważnych obiektów budownictwa murowanego i drewnianego. Zespołem zabytkowym jest układ urbanistyczny starej części Kłodawy, w której specjalne miejsce zajmuje zabudowa dawnego Rynku wraz z sąsiadującymi ulicami (obecnie Plac Wolności). Najważniejszym zabytkiem jest zespół obiektów poklasztornych karmelitów trzewiczkowych. W skład tego zespołu wchodzą:
Kościół parafialny budowano w latach 1718-1755, konsekrowany został w roku 1766. Jest on w stylu barokowym, ideowo związanym z kontrreformacją. Jego wnętrze posiada wystrój późnobarokowy zwanym również rokokowym. We wnętrzu do głównych zabytków należą: ambona w kształcie łodzi, rokokowe stalle, tabernakulum z płaskorzeźbą Wieczerzy Pańskiej. Szczególne miejsce zajmuje obraz Matki Bożej Szkaplerznej z drugiej polowy XVII wieku, w srebrnej sukience i koronach, umieszczony w ołtarzu głównym. Obraz ten jest zasłonięty wizerunkiem Chrystusa w Ogrójcu.
Pierwszy kościół parafialny p. w. św. Idziego Istniał prawdopodobnie już w końcu XI w., będąc jednocześnie od 1429 r. kościołem zakonnym (prepozyturalnyrn) kanoników regularnych lateraneńskich. Został rozebrany w 1819 r. Istniała tu także prepozytura szpitalna Bożego Ciała podległa do 1593 r. prepozytowi parafialnemu, z kościołem p. w. św. Fabiana i Sebastiana, zbudowanym w roku 1557. W latach 1844 - 1878 był on kościołem parafialnym. W latach 1818 - 1840 i od 1878 r. kościołem parafialnym jest dawny kościół klasztorny karmelitów trzewiczkowych.
Obecny kościół parafialny p. w. Wniebowzięcia NMP Został zbudowany jako kościół klasztorny w 1623 r. Po spaleniu się całkowicie odbudowany w latach 1718 - 1755 (konsekrowany w roku 1766). Jest to budowla późnobarokowa, trzynawowa. W prezbiterium i nawie sklepienia żaglowe. Polichromia z lat 1969 - 1971. Ołtarz główny rokokowy z obrazem Matki Bożej Szkaplerznej w srebrnej sukience. Ambona rokokowa w kształcie łodzi. Stalle rokokowe. kościół na cmentarzu.
Kościół Bożego Ciała św. Fabiana i Sebastiana
W aktach grodzkich łęczyckich w 1390 r. pojawia się pierwsza wzmianka o Kaplicy Bożego Ciała znajdującej się na cmentarzu grzebalnym. Jest to budowla z roku 1557, drewniana, modrzewiowa, jednonawowa, konstrukcji zrębowej z węższym, zamkniętym wielobocznie prebiterium. Wzrost znaczenia kościółka zaczyna się od 27 stycznia 1559 roku, kiedy to król Zygmunt August nadał mu nowe przywileje m.in. Odprawiane Mszy Świętych czytanych w kościele Bożego Ciała pw. św. Fabiana i Sebastiana. Od roku 1847-1878 pełnił funkcję kościoła parafialnego. Dzwonnica stojąca tuż obok kościoła datuje się XVIII wiek. Od 2007 r. rozpoczęły się gruntowne prace konserwatorskie polegające na naprawie ścian zrębowych i oszalowaniu, czyli wymianie drewnianych elementów zewnętrznych. W związku z wykonaniem nowych fundamentów świątynia została podniesiona na około 15cm. Świątynia została pokryta gontem cedrowym. Ta drewniana architektoniczna perełka po renowacji nabrała nowego blasku i stanowi niezwykłą atrakcję turystyczną.
źródło: bip, parafia Kłodawa