Wspominając bohaterów powstania w Warszawskim Getcie warto przypomnieć postać Uszera Szyi Taubego, kłodawianina, autora jednej z najważniejszych relacji o zagładzie Żydów z powiatu kolskiego.
Ur. 15 stycznia 1914 w Kłodawie, syn Moszka Arona i Cypry Łai z domu Lisek. W przededniu likwidacji kłodawskiego getta (9 stycznia 1942 r.) wraz z żoną i córką uciekł przez Krośniewice do Warszawy. Współpracownik konspiracyjnego archiwum tworzonego w getcie warszawskim przez zespół Emanuela Ringelbluma. Na podstawie informacji przekazanej przez spokrewnioną z nim Gołdę (Gucię) Tabaczyńską, która została wysłana przez gminę żydowską w Kłodawie do Koła w celu ustalenia losu tamtejszych Żydów – pierwszych ofiar obozu Kulmhof – sporządził relację opracowaną następnie przez Hersza Wassera, najbliższego współpracownika Ringelbluma („Protokół o wydarzeniach w powiecie Koło”, obecnie w Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie).
Córka Uszera i Balci z Natanowiczów, Edzia, zginęła podczas pierwszej akcji likwidacyjnej w getcie warszawskim (22 lipca–21 września 1942 r.), Uszer i Balcia najprawdopodobniej podczas powstania w getcie (1943 r.).
Gucia Tabaczyńska, która również uciekła z Kłodawy do Warszawy, przedostała się na aryjską stronę przed pierwszą akcją likwidacyjną. Zginęła podczas powstania warszawskiego w 1944 r.
Szerzej w: Tomasz Kuberczyk, Przemysław Nowicki, "Z Archiwum Ringelbluma: Relacje Uszera Taube i Wołkowicza jako źródła do badań nad zagładą Żydów z powiatów konińskiego i kolskiego", [w:] Mniejszości narodowe w Wielkopolsce i ich dziedzictwo, t. 1: Żydzi, red. Piotr Kwiatkiewicz, Poznań 2012, s. 37–56.
Fot. ze zbiorów Przemysława Nowickiego